Foto: Aynur Sen
Sonbahar akşamı çamlı bir tepede,
Esiyor hafiften rüzgar. . .
Özlemlerim;
Adımlarımın her birinde. .
İncitiyor. . .
Nemlenmiş gözlerimle sonsuz ufukları,
Titreyen, çifter çifter görüyorum. . .
Yer yer su yeşili bulutlar. .
Yer yer pamuk şekeri, gökyüzünde. . .
Güneşin;
Tam okyanusu okşaya okşaya,
Rengi sönerken. .
Sonbahar içinde bir gurup vakti. .
Kah erguvan kırmızısına çalıyor,
Kah kiremit rengine. .
Güneşin denizi, denizin güneşi,
Bu kadar güzelleştirdiğini gördüğüm an,
Gözlerim simsiyah gece rengi. . .
Siyah ufuklar, durgun rüzgar. .
Sonsuz karanlıklarda,
Çırpınan köpüklerin sesini duyuyorum.
Beni güzelleştiren gözlerinle,
Görüyorum. . .
Benliğimi kavrayıp birden,
Sihirli bir el . .
Gecenin o simsiyah gölgesiyle ben,
Koynuna sokulup ısınacağım. . .
Dalgaların sessiz soluğu içimde. .
Yıldızlı gökyüzünden bana doğru yükselen,
Altın renginde yeni ‚Ay‘. . !
© Aynur Sen, 18. September 1996, Olimpos Antalya