Foto: Aynur Sen
Sevgili Rilke
Kestane ağaçlarına, Sen mi söyledin. . ? Bu ilkbahar. . . Daha çok çiçeklensinler, Yemyeşil taze yapraklarının aralarını. . . Beyaz, pembe, kırmızı. . . Salkımlarla. . . Alacalı boyasınlar diye. . ! Sevgili Rilke, Kestane ağaçlarına ve Çiçeklerine. . . Sen mi söyledin. . ? Bu ilkbahar. . . Sokaklarda; Deli divane gezinirken. . . Genzimi yakan o acımtırak, En güzel kokularını salsınlar diye. . ! Ha bugün ha yarın, gidiyorum deyip, Kokularının sarhoşluğundan ayılıp da, Bir türlü gidemediğimi. . . Sevgili Rilke, Çılgınca öten bütün kuşlara. . . Gece – gündüz, hiç susmamalarını. . . Sen mi söyledin. . ? Bu ilkbahar. . Seni bensiz, beni sensiz bırakıp. . . Gün ağarmadan, Ansızın çekip gitmeyeyim diye. . ! Sokağımızın akasyalarına da, Dallarında pıtrak pıtrak açan, Sarı – beyaz bal çiçeklerine de, Sen mi söyledin. . ? Yoğun esans kokularıyla. . . Başımı döndürsünler de, Etraflarında dönüp durayım diye. . ! Bak; geçiyor işte. . . Bir „Mayıs“ daha. . ! Bu ilkbahar. . . Sevgili Rilke, Mayıs’a da, sen mi söyledin. . ? Bu kadar muhteşem olmasını. . . Onu bırakıp gitmeyeyim diye. . !
© Aynur Sen, 27. Mai 2017, Ainmillerstr. München