Foto: Aynur Sen
Sevgili Rilke
Kestane ağaçlarına,
Sen mi söyledin. . ?
Bu ilkbahar. . .
Daha çok çiçeklensinler,
Yemyeşil taze yapraklarının aralarını. . .
Beyaz, pembe, kırmızı. . .
Salkımlarla. . .
Alacalı boyasınlar diye. . !
Sevgili Rilke,
Kestane ağaçlarına ve
Çiçeklerine. . .
Sen mi söyledin. . ?
Bu ilkbahar. . .
Sokaklarda;
Deli divane gezinirken. . .
Genzimi yakan o acımtırak,
En güzel kokularını salsınlar diye. . !
Ha bugün ha yarın, gidiyorum deyip,
Kokularının sarhoşluğundan ayılıp da,
Bir türlü gidemediğimi. . .
Sevgili Rilke,
Çılgınca öten bütün kuşlara. . .
Gece – gündüz, hiç susmamalarını. . .
Sen mi söyledin. . ?
Bu ilkbahar. .
Seni bensiz, beni sensiz bırakıp. . .
Gün ağarmadan,
Ansızın çekip gitmeyeyim diye. . !
Sokağımızın akasyalarına da,
Dallarında pıtrak pıtrak açan,
Sarı – beyaz bal çiçeklerine de,
Sen mi söyledin. . ?
Yoğun esans kokularıyla. . .
Başımı döndürsünler de,
Etraflarında dönüp durayım diye. . !
Bak; geçiyor işte. . .
Bir „Mayıs“ daha. . !
Bu ilkbahar. . .
Sevgili Rilke,
Mayıs’a da, sen mi söyledin. . ?
Bu kadar muhteşem olmasını. . .
Onu bırakıp gitmeyeyim diye. . !
© Aynur Sen, 27. Mai 2017, Ainmillerstr. München